1950: De club is opgedoekt

Wat nu?

De Dijlezwaluw was opgedoekt en het leven ging voort. In de zweefvliegclubs verdwenen de verouderde eenzitter opleidingstoestellen genre SG-38 in sneltempo uit het "straatbeeld" ten voordele van opleiding op tweezitter. Onze vrienden van de Dijlezwaluw waren dertigers geworden met een gezinsleven. Actief zweefvliegen deden ze niet meer, maar dat betekende niet dat zij geen interesse meer hadden voor luchtvaart.

Vluchtjes met Piper Cub

Kamers, Vranckx en De Geest kwamen in de jaren '50 terecht bij de pas opgerichte Regie der Luchtwegen (RLW). Die beschikte op het vliegveld Grimbergen over een zevental vliegtuigen om het geïnteresseerd personeel kans te geven op een goedkope manier vliegervaring op te doen. Vlieglessen behoorden ook tot de mogelijkheden, en zij grepen hun kans. Niet lang daarna mochten zij passagiers meenemen, en zo kwam het dat hun oude vrienden zoals Sempels, Sevenants en waarschijnlijk anderen met hen kostendelend Piper Cub vlogen. Menig plezant toeristisch vluchtje boven Leuven was het gevolg.

Vranckx en De Geest

Vranckx en De Geest werkten als verkeersleider op de toren van Zaventem. Eerstgenoemde eindigde zijn carrière als chef-luchtverkeersleider.

Sempels

Sempels werkte bij de spoorwegen (in het arsenaal Mechelen als elektrieker seininrichtingen; later in Brussel) maar bleef gepassioneerd door de luchtvaart. Hij ging occasioneel nog wel eens de lucht in met een zwever. Op tweezitter met een instructeur vanachter was dat geen probleem. Er bestaat een foto van hem, gemaakt in 1961 in Saint-Hubert in een Lerche. Hij bracht toen een bezoek aan het vliegveld van Saint-Hubert samen met zijn oude makkers Sevenants en Van Eylen.

Sevenants

Sevenants werkte eveneens bij bij de spoorwegen (als treinbegeleider). Na de Dijlezwaluw keerde hij terug naar het modelvliegen. In 1968 was hij medestichter van de Leuvense Model Aero Club (LMAC). In de jaren '70 vinden we hem terug op het oude vliegveld van de Dijlezwaluw (het militair oefenplein aan de kazerne in Heverlee), vliegend met radiobestuurde zwevers. Hij hield ook van het bouwen van schaalmodellen. Een van zijn pronkstukken was het model van de SG-38 op schaal 1:5.

Met zijn goede vriend Sempels ging hij meerdere keren op vakantie naar de Wasserkuppe om er het zweefvliegmuseum te bezoeken, en bezocht ook de fabrieken van Schleicher, Hirth en Grob.

In 1981, toen de LUAC pas haar nieuwe Twin had, liet hij zich nog eens verleiden tot een luchtdoop in Zwartberg.

Van Eylen

Van Eylen, die eerst paswerker was, werd later technisch tekenaar bij de NMBS (directie Brussel).

Vandermeulen

Vandermeulen, oud-strijder 1940 - '45, werd bediende bij de NMBS (douaneafdeling Tour & Taxis te Brussel).

Kamers

Kamers verliet de RLW en werd lijnpiloot. Speciale momenten uit zijn carrière bij Sabena waren de "Koninklijke vluchten" met B707 naar Djeddah in november 1972, naar Riyadh in november 1975 en de vlucht met premier Tindemans naar Peking in april 1975. Hij werd uiteindelijk chefpiloot B747.

Hij werd ook lid van de "Vieilles Tiges", een vriendenclub van de pioniers en anciens van de Belgische Luchtvaart. Tussen 2001 en 2007 was hij voorzitter van deze vereniging.

Verhaegen

Verhaegen, die eerst zelfstandig zinkwerker was en heel fijn werk kon doen, werkte na de oorlog bij SABCA in Gosselies. Hij zou meegewerkt hebben aan de assemblage van de F-16.

Connecties met LUAC

Rik Verbeeck, burgerlijk ingenieur, werd kaderlid bij de spoorwegen (chef van de werkhuizen in Mechelen). Op een of andere manier was hij betrokken bij ANCUPA Leuven, de zweefvliegclub opgericht door Denis Nootens. Het was immers Verbeeck die in de lente van 1959 met De Wouw een akkoord onderhandelde waardoor de Leuvenaars in Goetsenhoven konden beginnen te vliegen.

Toen eind 1959 ANCUPA Leuven een vzw werd met de naam Aeroclub Leuven (ACL), waren er vier ex-Dijlezwaluw mannen die de stichtingsakte mee ondertekenden: Jean Kamers, Pol Vandermeulen, Rik Verbeeck, en Frans Vranckx. Met uitzondering van jongere Kamers waren de mannen van de Dijlezwaluw toen rond de veertig jaar. Jan Sevenants was ook aanwezig op de bewuste vergadering, maar hij wilde toen niet mee op de lijst staan, een beslissing waarvan hij later spijt heeft gehad. Ook onze Leuvense zweefvliegvriend (maar niet-vlieger) Jos Verbinnen stond mee aan de wieg van ACL, de latere LUAC.

Marcel Sempels was, nadat jij getrouwd was, van Leuven naar Halle verhuisd. Da's niet naast de deur, maar we weten dat hij nog altijd contact had met de Leuvense zweefvliegers: hij had een ACL lidkaart in 1963.

Verbeeck, vroeger al voorzitter van de Dijlezwaluw, was de initiële voorzitter van ACL. Rik De Meulder woonde in 1959 in Spanje, maar kwam in 1962 terug naar België, werd benoemd als prof aan de universiteit en volgde Verbeeck op als tweede voorzitter van ACL. Onder zijn impuls veranderde ACL in 1963 zijn naam naar LUAC. Kamers en Vandermeulen hebben nog tot 1971 in het bestuur van LUAC gezeten; Jos Verbinnen tot 1980; De Meulder was voorzitter tot 1987 en bleef lid tot aan zijn dood in 1993.

Uitgenodigd

LUAC hield er aan om het contact met de Leuvense zweefvliegpioniers te onderhouden. Zij werden regelmatig uitgenodigd op allerhande feestelijkheden, zoals: inhuldiging van de Ka-8 OO-ZLV in Temploux op 14 oktober 1967, viering 25 jaar LUAC in 1984 (tentoonstelling in Leuven en vliegdag in Zwartberg), de inhuldiging van het nieuwe LUAC link lokaal in Terbank op 10 mei 1988, viering 20 jaar LUAC in Zwartberg op 18 augustus 1996, en viering 50 jaar Aeroclub Leuven / LUAC in het Brussels Air Museum op 20 maart 2010.

Reünie 1978

Op 8 april 1978 organiseerden de vrienden van de Dijlezwaluw met hun echtgenotes een grote reünie in het Kasteel van Wezemaal. Ook Miel Wolfs, zoon van Charel Wolfs, de cafébaas van de Brasserie Nationale was van de partij.

De tijd staat niet stil

Niemand heeft het leven voor de eeuwigheid. De vriendengroep van de Dijlezwaluw werd onvermijdelijk kleiner met de jaren. Van Eylen overleed in 1980 (58 j.), De Meulder in 1993 (70 j.), Sempels in 1995 (76 j.), Vranckx in 1999 (78 j.), Larmuseau rond 2000, Vandermeulen in 2002 (82 j.), Verbeeck in 2005 (84 j.), Jos Verbinnen in 2008 (85 j.), Leunis in 2012 (91 j.), Sevenants in 2021 (99 j.). In de zomer van 2021 was Kamers de laatste overblijver van de groep. Over de anderen is niets bekend.

Vervolg: ANCUPA (jaren '50)